Właściwie przegapiłem tegoroczny karnawał. Prawie cały przeżyłem w przeświadczeniu, że jeszcze czas na koktajle i bale. Aż tu nagle wszyscy dookoła zaczęli nawijać o pączkach. Tu pączkowe testy, tam sprawdzają, gdzie w Polsce robi się najlepsze faworki. Tymczasem ja się zastanawiałem, dlaczego to pączki znalazły się na tapecie, a nie szampan i inne formy nocnych rozrywek. I zerknąłem do kalendarza – i wyszło mi, że tłusty czwartek tuż-tuż…
„Gdzie się podział karnawał?”, pomyślałem zdumiony. „Nadrobię w ten weekend!”, postanowiłem nawet. I zabrałem się do robienia cenci – toskańskich faworków. Nieco tylko różnych od rzymskich frappe, w końcu z Rzymu do Florencji jest niedaleko.
Dziś do słodzenia cenci używa się cukru pudru, ale bywa, że występują w towarzystwie miodu, czekolady albo mascarpone.
I choć w Italii każdy zwie je po swojemu i zajada przez cały karnawał, kulminacja faworkowego szaleństwa wypada w tłusty wtorek, który zupełnie jak u nas wypada w końcówce karnawału i poprzedza środę popielcową.
– Bartek
Masło topimy w garnuszku i odstawiamy, by nieco przestygło. Mąkę wsypujemy do miski, wbijamy jajka, wlewamy oliwę i likier i wrzucamy skórkę z cytryny i pomarańczy. Na koniec wlewamy masło i zagniatamy ciasto. Gotowe zamykamy w foliowym woreczku i odkładamy do lodówki, by odpoczęło, na mniej więcej pół godziny. Po tym czasie wałkujemy cienko, wycinamy z ciasta prostokąty z dziurką w środku i smażymy w rozgrzanym oleju. Usmażone mają przypominać powiewające na wietrze kawałki materiału, bo cenci to po włosku szmaty, łachmany. Mimo tej niezbyt romantycznej nazwy są naprawdę smakowite!
